Z czym Ci się kojarzy starożytny Korynt? Z antyczną Grecją? Z Kanałem Korynckim? Z księgami biblijnymi czy wreszcie z ogólną rozwiązłością? No bo… do dziś spotyka się takie stwierdzenia jak: córy Koryntu czy żyć po koryncku.

Starożytny Korynt był jednym z najstarszym i najważniejszym miastem w Grecji. Jego ruiny znajdują się kilka kilometrów od współczesnego miasta. Położony był na wąskim przesmyku łączącym Peloponez z resztą kontynentu. Ta lokalizacja spowodowała, że przebiegał tędy międzynarodowy ruch morski. Duże statki rozładowywano, a towar przewożono lądem z portu w Zatoce Korynckiej na Morzu Jońskim do drugiego portu w Zatoce Sarońskiej na Morzu Egejskim i ładowano na inny statek. Mniejsze natomiast przeciągano razem z ładunkiem specjalną drogą. Tak samo w przeciwnym kierunku.

Swój rozwój Korynt przeżywał już w VII w. p. n. e. za sprawą rozgrywających się co dwa lata na Istmie igrzysk istmijskich na cześć Posejdona. Miasto było znanym ośrodkiem handlu i rozrywki, dlatego nieustannie przebywali tam kupcy i podróżni. Było też centrum kultury i sztuki np. malarstwa ceramicznego. Stąd pochodzi charakterystyczna technika zdobienie naczyń czarnymi i czerwonymi figurami.

Korynt słynął też ze swojego przepychu i rozwiązłości. Na pobliskim skalistym wzgórzu Akrokorynt 513 m. n. p. m. znajdowała się świątynia poświęcona greckiej bogini Afrodycie, gdzie przebywało ponad tysiąc kapłanek, które uprawiały sakralną prostytucję. Co jednak odróżniało córy Koryntu od zwykłych nierządnic?

Były to kobiety, które nie ustępowały mężczyznom ani wiedzą, ani inteligencją. Znały się na poezji, śpiewie, sztuce konwersacji, a nawet na polityce. Często towarzyszyły władcom i innym znamienitym osobistościom na ucztach połączonych z dyskusjami na tematy filozoficzne, artystyczne i polityczne. Te świątynne rozpustnice cieszyły się wysoką pozycją towarzyską.

Dodatkowo Akrokorynt już od VI w p. n. e. służył jako twierdza. Na przestrzeni wieków twierdza była stopniowo rozbudowywana. Najpierw przez Greków potem przez Rzymian i Bizantyjczyków. Do dzisiejszych czasów zachowały się tylko mury obronne i cysterna. W okresie imperium rzymskiego w 146 r. p. n. e.  miasto zostało doszczętnie zniszczone i pozostawało opuszczone przez około sto lat. Następnie zostało odbudowane przez Juliusza Cezara jako rzymska kolonia.

W 50 r n. e. Korynt, który był już centrum politycznym i handlowym odwiedził apostoł Paweł. Pozostał tam półtora roku, ponieważ jak dowiadujemy się z Dziejów Apostolskich, było tam jeszcze wiele osób właściwie usposobionych. Po opuszczeniu Koryntu jego dzieło kontynuował pochodzący z Aleksandrii Apollos. Paweł przejawiał szczególne zainteresowanie założonym przez siebie zborem, dlatego też dwukrotnie posłał tam w swoim imieniu Tytusa oraz napisał dwa listy do Koryntian. Na przełomie 55 i 56 w n. e. prawdopodobnie ponownie odwiedził to miasto oraz tamtejszy zbór.

Obecnie zachowały się ruiny Koryntu z okresu rzymskiego. Centrum stanowi prostokątna agora odpowiednik miejskiego placu. To tam toczyło się życie religijne, polityczne i handlowe. Otoczona była kolumnadą i budynkami publicznymi. Znajdowały się tam również liczne sklepy, gdzie sprzedawano żywność, mięso i wino.

W centralnym miejscu znajdowała się platforma dla mówców zbudowana z białego i błękitnego marmuru z bogato zdobionymi płaskorzeźbami. Oddzielała ona dwa poziomy agory. Obok znajdowały się dwie poczekalnie z podłogami zdobionymi mozaikami i marmurowymi ławkami. W Koryncie były też dwa teatry, z których jeden mógł pomieścić aż 18 tys. osób.

Oprócz kultu Afrodyty wznoszono tutaj świątynie innych bóstw. Jedną z nich była pochodząca z VI w p. n. e świątynia Apollina. Z istniejących początkowo 38 kolumn obecnie pozostało tylko 7. Stanowiła ona wzór dla świątyni Ateny na Akropolu w Atenach. Inna to świątynia Oktawii, poświęcona siostrze cesarza Augusta. Z budowli pozostały tylko trzy kolumny w stylu korynckim.

Fontanna Pejrene to kolejny obiekt, który częściowo się zachował. Czerpano stamtąd wodę do picia. Według legendy Pejrene urodziła Posejdonowi dwóch synów. Gdy jeden z nich zmarł, matka zalewała się łzami, które zamieniły się w źródło. Obecnie zachowało się sześć półokrągłych otworów. Dalej port Lechaion z miastem łączyła, wyłożona marmurowymi płytami droga lechajońska. Wzdłuż niej znajdowały się łaźnie publiczne i sklepy.

Obecny Korynt znajduje się u wylotu Kanału Korynckiego. Jego długość wynosi 6 343 m, szerokość ok. 24 m, głębokość 8 m a wysokość ścian to 79 m. Już w czasach starożytnych powstawały plany budowy kanału. W 67 r n. e. cesarz Neron polecił 6 tys. niewolnikom kopanie kanału za pomocą szpadli.

Po jego śmierci, która nastąpiła w tym samym roku porzucono dalsze prace, oceniając je jako zbyt kosztowne. Dzięki rozwojowi techniki do prac powrócono w 90 latach XIX w. Kanał Koryncki został ukończony w 1893 r. Niestety dla dużych, nowoczesnych statków kanał jest zbyt wąski, dlatego pływają głównie mniejsze jednostki oraz statki turystyczne.

Dziękuję, że odwiedziłeś/odwiedziłaś moją stronę. Jeżeli spodobał Ci się mój wpis, zachęcam do jej polubienia.

Zapraszam również do odwiedzenia:
Grecka wyspa Hydra