Park i zamek Branitz w Cottbus to kolejne mistrzowskie dzieło księcia Herman von Pückler-Muskau, które stworzył pod koniec swojego życia. Położony jest na przedmieściach Cottbus około 40 km od Parku Mużakowskiego i około 20 km od Wschodnioeuropejskiego Ogrodu Róż w Forst. Park jest kompozycją w stylu angielskim i fascynacji Orientem.
Park Branitz powstał po tym, jak książę Herman von Pückler-Muskau sprzedał Park Mużakowski w 1845 r. i przeniósł się do rodzinnej posiadłości w Branitz. Majątek ten był w rękach rodziny von Pückler już od końca XVII w. Przez jakiś czas posiadłość pozostawała również w dzierżawie.
W centralnej części znajduje się zamek wzniesiony w XVIII w. w barokowym stylu, który w kolejnym stuleciu został przebudowany. Wnętrze poświęcone jest częściowo życiu i twórczości podróżnika, pisarza i projektanta ogrodów księcia Herman von Pückler-Muskau. Zamek otoczony jest ozdobnymi krzewami, klombami, rzeźbami i innymi dekoracyjnymi elementami.
Naprzeciwko zamku znajduje się długa trójskrzydłowa pergola opleciona latoroślą z kopiami antycznych posągów. Obok znajduje się stajnia i dom kawalera, gdzie mieści się gospoda. Nieco dalej od północnej strony wzniesiony został klasycystyczny budynek jako dom dla gości. Obecnie jest to siedziba ogrodnictwa zamkowego.
Park Branitz został podzielony na strefy. Zamek i jego najbliższe otoczenie to tak zwane Pleasuregroud (przyjemne miejsce), w którym podkreślono naturalne i artystyczne elementy kompleksu. Dalsza część to park wewnętrzny, który obejmuje około 100 ha.
Wykorzystując podmokłość terenu ze względu na bliskość rzeki Szprewy, Pückler stworzył sieć kanałów i zbiorników wodnych. Dodatkowo pierwotnie płaski teren został uatrakcyjniony sztucznymi wzniesieniami na szczytach, których powstały miejsca do odpoczynku i podziwiania okolicy. Nasadzono rodzime drzewa i pociągnięto ścieżki tak, aby spacerując nimi, można było podziwiać spójne kompozycje jako piękny trójwymiarowy obraz.
W zachodniej części znajdują się dwie ziemne piramidy. Być może są one wspomnieniem podróży księcia do Egiptu. Większa z nich zwana Tumulusem zlokalizowana na Piramidensee i jest miejscem pochówku najpierw w 1871 r. księcia Herman von Pückler-Muskau, a następnie jego żony Lucie w 1884 r.
Kolejną strefą jest park zewnętrzny zajmujący największy obszar ponad 500 ha., który wykorzystany częściowo jest do celów rolnych i leśnych, ale też między innymi przez Ogród Zoologiczny.
Podobnie jak Park Mużakowski, Park Branitz warto odwiedzić o każdej porze roku. Ja byłam wiosną, kiedy piękna egzotyczna roślinność kwitnie w całej okazałości, a zieleń jest wyjątkowo soczysta.
Dziękuję, że odwiedziłeś/odwiedziłaś moją stronę. Jeżeli spodobał ci się mój wpis, proszę o polubienie mojej strony.
Zapraszam również do odwiedzenia:
Park rododendronów w Kromlau.
Wschodnioniemiecki Ogród Różany w Forst.
Park Mużakowski czyli Park Muskau
Wow, ale piękny ten park! Zachwyca roślinność, uporządkowanie, piękna fasada pałacu. Gdybym była w okolicy, na pewno chciałabym go odwiedzić, szczególnie wiosną 🙂
Świetna relacja 🙂 uwielbiam takie miejsca, gdzie natura jest tak bogata. Zapisuję na swojej liście do zobaczenia niebawem.