Bergamo w jeden dzień. To był dość spontaniczny pomysł, może trochę szalony, aby wybrać się na jeden dzień do słonecznej Italii. Lot z Berlina Schönefelde do Bergamo mieliśmy o 7:05 a powrót zaś o 22:10. Bilety w obie strony wyniosły 25 euro, choć można też zarezerwować taniej. W trakcie lotu mogliśmy podziwiać niesamowite widoki na Alpy.

 

 

Na miejscu w pierwszej kolejności udaliśmy do informacji turystycznej, która znajduje się po lewej stronie przy wyjściu z lotniska. Tam zaopatrzyliśmy się w bezpłatne mapy miasta i całodobowe bilety za 5 euro. Obejmują one przejazd z lotniska do miasta a także linowo-torową kolejkę (Funicorale). Jest to najbardziej ekonomiczna opcja. Dostępne są również bilety jednorazowe, gdzie cena zależna jest od strefy (szczegóły są tutaj) lub 72-godzinne za 7 euro. Z tego, co widziałam, to biletomaty znajdują się zarówno na przystankach, jak i w autobusach.

 

 

Do oddalonego o jakieś 5 km centrum miasta jechaliśmy autobusem 1A, który znajduje się prawie naprzeciw  wejścia na lotnisko. Po prawej stronie są przystanki, z których odjeżdżają autobusy do Mediolanu. Na tablicach wyświetlane są nazwy miejscowości. Czas jazdy do centrum trwa około 15 minut do dworca kolejowego (Stazione FS). Bilety kasujemy tylko na początku pierwszego przejazdu. Tym samym autobusem można dojechać bezpośrednio także do najstarszej części Bergamo do Górnego Miasta – Citta Alta.

My jednak zdecydowaliśmy się naszą przygodę rozpocząć od Citta Bassa, czyli Dolnego Miasta, które powstało pomiędzy XIX a XX w., gdzie obecnie toczy się życie współczesnego Bergamo.

 

Wysiedliśmy przy wspomnianym dworcu kolejowym, nie mając szczegółowego planu zwiedzania miasta.  Ruszyliśmy główną ulicą Viale Papa Giovanni XXIII, która znajduje się naprzeciw dworca. Ta gwarna ulica doprowadza nas do Porta Nuova, monumentalnej bramy miasta, która została zbudowana w 1837 roku w stylu klasycystycznym z okazji wizyty austriackiego cesarza Ferdynanda I. Stanowi ona główny punkt wokół, którego rozwija się współczesne miasto z budynkami użyteczności publicznej, sklepami i restauracjami. Z tego miejsca widać również pięknie prezentujące się wzgórze Citta Alta.

 

 

 

Zatapiamy się w pobliskie uliczki i powoli odkrywamy ich skarby, zaułki i malutkie placyki. Na handlowej ulicy XX Settembre i w okolicach Piazza Pontida zachwycamy się XIX wiecznymi, kolorowymi kamieniczkami z okiennicami. Na styku ulic Sant Alessandro i Borfuro znajduje się barokowa bazylika Sant Alessandro, która swój obecny wygląd uzyskała w XVIII w. Jej wieża znacznie góruje nad dachami Bergamo i często stanowi dla nas punkt odniesienia. Obok bazyliki znajduje się kolumna, która wskazuje miejsce ścięcia Aleksandra z Bergamo.

 

Nieco dalej na rondzie wznosi się pomnik XIX wiecznego polityka i rewolucjonisty Giuseppe Garibaldi. Idąc dalej ulicą Francesco Crispi, dochodzimy do Pallazo Frizzoni, neoklasycystycznego budynku zbudowanego w XIX w jako rezydencja rodziny Frizzoni, w którym obecnie znajduje się siedziba władz miejskich.

 

W mieście w wielu miejscach można natknąć się na oznaczone na zielono wodopoje z wodą zdatną do picia. Jest to rewelacyjne rozwiązanie w upalne dni, gdy nie trzeba nosić ze sobą ciężkich butelek. Dodatkowo za każdym razem moczyliśmy w zimnej wodzie chusty, które dawały chwilową ulgę od gorąca.

 

 

Dalej w trakcie spaceru po Dolnym Mieście mijaliśmy wiele ciekawych budynków jak teatr Gaetano Dionizetti, XVIII wieczną Accademia Carrara, Galeria Sztuki Nowoczesnej oraz kilka kościołów.

 

Powoli żegnamy się z Citta Bassa i kierujemy się do przystanku kolejki linowo-torowej, która zawiezie nas do Górnego Miasta – Citta Alta. Przed wejściem kierowca sprawdza nam bilety, po czym zajmujemy miejsca w wagonie.

 

 

Citta Alta otoczone jest XVI wiecznymi murami obronnymi, zbudowanymi przez Wenecjan na długości ponad 6 km. Do wewnątrz można dostać się przez cztery bramy. Jedna z nich Brama Świętego Jakuba przeznaczona jest tylko dla pieszego ruchu. Obchodząc całe mury, można podziwiać niesamowite widoki na Dolne Miasto i całą okolicę.

 

 

Sercem Citta Alta jest plac miejski Piazza Vecchia, który został zbudowany w miejscu starożytnego Forum rzymskiego. To chyba najbardziej popularne miejsce w Bergamo, skupia wiele ciekawych budynków. Jednym z nich jest Palazzo della Regionale, który jest najstarszą miejską siedzibą w Lombardii, wybudowaną pod koniec XII w. Pałacowy parter to głównie filary zakończone łukami. Warto zwrócić uwagę na podłogę, gdzie znajduje się zegar słoneczny z XVIII w.

Gdy miniemy filary, naszym oczom ukazuje się Piazza del Duomo z XVII wieczną katedrą i Bazyliką Santa Maria Maggiore z XII w. Obok znajduje się mauzoleum rodu Colleoni – Capella Colleoni – pochodzący z II połowy XV w. Bartolomeo Colleoni był jednym z wybitniejszych dowódców wojsk Republiki Weneckiej, który wielokrotnie zasłużył się nie tylko na polu bitwy. Na ogrodzeniu Mauzoleum widoczny jest herb rodu Colleoni przedstawiający trzy jądra. Dlaczego? Prawdopodobnie Bartolomeo Colleoni został hojnie obdarzony, rodząc się z trzema jądrami.

 

 

Mijając z lewej strony mauzoleum zaglądamy do budynku Kurii Biskupiej a dokładnie do Auli Picta, gdzie zachowały się na ścianach średniowieczne freski. Za aulą znajduje się niewielka XI wieczna, romańska świątynia Tempietto di Santa Croce.

Wracamy znowu na Piazza Vecchia. Obok Palazzo della Regionale wznosi się Torre Civica, która została zbudowana na przełomie XI i XII w. Początkowo była to wieża mieszkalna zamieszkiwana przez rodzinę Saurdi. Jej wysokość najpierw wynosiła 36 m a potem jeszcze w okresie średniowiecza powiększono ją do 56 m co spowodowało, że stała się najwyższą wieżą w mieście. Obecnie na jej szczyt można wjechać windą i podziwiać rozległą panoramę okolicy.

 

 

Na środku placu znajduje się fontanna Contarini ufundowana dla miasta przez sędziego Alvisa Contarini w XVIII w. Po przeciwnej stronie znajduje się Palazzo Nuovo, który do 1873 r. był siedzibą władz Bergamo a obecnie w jego murach mieści się najwybitniejsza w Lombardii biblioteka Angelo Mai. W swojej kolekcji posiada zbiory starożytnych ksiąg, manuskryptów i innych cennych artefaktów.

 

Opuszczamy ten słynny plac, kierujemy się do kolejki, która zawiezie nas na Wzgórze San Vigilio. Mijamy średniowieczne kamieniczki ulicy Bartolomeo Colleoni i dochodzimy do Piazza della Citadella, gdzie wznosi się XIV wieczna cytadela. Z lewej strony do jej murów przylega XVI wieczny budynek Palazzo Roncalli zdobiony freskami z tego samego okresu. Zadaniem cytadeli była obrona miasta przed atakami wroga. Do środka prowadzi brama z wieżą zegarową. Obecnie w cytadeli mieści się Muzeum Archeologiczne i Muzeum Historii Naturalnej.

 

 

 

Po drugiej stronie ulicy zaraz przy pasach znajduje się przystanek autobusowy, gdzie zatrzymuje się autobus 1A. Z tego miejsca zawiezie nas na lotnisko ale jeszcze nie teraz. Za przystankiem znajduje się kolejna brama prowadząca do Górnego miasta to Brama Świętego Aleksandra. Przechodząc przez nią, zaraz po prawej stronie znajduje się przystanek kolejki, skąd pojedziemy na szczyt Wzgórze San Vigilio.

 

Pierwsza twierdza w tym miejscu została wzniesiona prawdopodobnie już w VI w. Ze względu na strategiczne położenie w celu obrony przed atakami z zewnątrz w XII w. najpierw wzniesiono zamek a następnie go rozbudowano i modyfikowano w kolejnych stuleciach. W I połowie XIX w zamek częściowo rozebrano w tym monumentalną bramę. Obecnie na jego szczycie znajduje się jeden z piękniejszych punktów widokowych, na który można się dostać, wchodząc przez niewielkie wejście w wieży.

 

 

Warto spędzić tu trochę czasu i nieśpiesznie napawać się otaczającym pięknem. Oprócz niesamowitych widoków miałam okazję podziwiać tańczące w powietrzu motyle, które były dość dużych rozmiarów, żółte w czarne paski. Przepiękne.

 

 

 

Po powrocie do Citta Alta chcieliśmy spróbować to, z czego słynie Bergamo, czyli polenty włoskiej potrawy sporządzonej z mąki lub kaszki kukurydzianej, podawanej na wiele sposobów, również na słodko. Na Piazza Mercato delle Scarpe natknęliśmy się na punkt, gdzie podają głównie polentę. Zamówiliśmy z trzema sosami: serowym, grzybowym i z mieloną wołowiną. Danie to okazało się tak bardzo sycące, że żadne z nas mimo wielkiego apetytu nie było w stanie dokończyć swojej porcji.

 

 

 

Chcieliśmy jeszcze zajrzeć do byłego klasztoru św. Franciszka, zbudowanego w XIII w., gdzie obecnie mieści się Muzeum Historyczne. Niestety było już zbyt późno więc czas, który nam pozostał, spędzamy spacerując uliczkami Górnego Miasta. Na lotnisko jedziemy autobusem z przystanku znajdującego się obok cytadeli. Nasza przygoda z Bergamo kończy się.

 

Jeden dzień w zupełności wystarczy, aby poznać to fantastyczne miasto pełne niesamowitych miejsc. Ten spontaniczny wyjazd pozwolił, chociaż na chwilę oderwać się od szarej codzienności i naładować baterie pozytywną energią. Do tego w bardzo przyjemnym towarzystwie.

Cieszę się, że odwiedziłeś/odwiedziłaś moją stronę. Jeżeli spodobał Ci się wpis, zachęcam do jej polubienia.

Zapraszam również do odwiedzenia innych wpisów poświęconych słonecznej Italii:
Jeziora Braies – bajkowe jezioro w Dolomitach.
Włoski Dolomity i wejście na Piz Boe